m; pr: «anrobustimént» (anrobustimént). l) Creixida de robustesa, de força, de salut. Si aniguerà en muntanya, tenguerà un bon enrobustiment; siguerà més sa.
2) Millorament de caràcter, de força de voluntat. Tens un caràcter massa dèbil; te hi vol un enrobustiment. (DCAS);