f ; pr: «càra» (kára).
1) Part anterior del cap de l'home, amb boca, ulls, nas. Aquella minyona té una cara d'àngel.
2) Part exterior d'un objecte, d'una caixeta, casa, etc. La cara d'aquesta caixa no m'agrada; és poc elegant.
3) Part llonga i estreta del cantó.Mira d'esquadrar bé la cara del cantó, si no, la paret ixi torta. (DCAS);